Όταν το Skype κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2003, έσπασε την αγορά επικοινωνιών βίντεο και VoIP με τέτοιο τρόπο ώστε να κάνει την ιδέα της mainstream. Παρά την έλξη αυτή, το 2016 αγωνίζεται να διατηρήσει το μερίδιο αγοράς, καθώς οι ανταγωνιστές της αρχίζουν να προσφέρουν περισσότερα χαρακτηριστικά και υψηλότερη ποιότητα συνεδρίων.

Αλλά αν υπάρχει ένα πράγμα που υπεισέρχεται στην επικράτηση της Skype στην αγορά των διασκέψεων, ήταν το γεγονός ότι οι άνθρωποι έπρεπε να εγγραφούν για λογαριασμούς προκειμένου να συμμετάσχουν σε συνομιλίες. Εναλλακτικές λύσεις άρχισαν να εμφανίζονται γύρω στο 2013, οι οποίες άρχισαν να απομακρύνονται κατά την ίδρυσή της και δεν βλέπουμε σημάδια επιβράδυνσης σε οποιοδήποτε σημείο στο μέλλον.

Έχω την πρόθεση να απαντήσω στις ερωτήσεις για το γιατί οι νεοσύστατες επιχειρήσεις (και το Skype) απομακρύνονται από αυτό το μοντέλο και πώς μπορεί να διασφαλιστεί η ασφάλεια ακόμη και χωρίς επίσημη πιστοποίηση.

Πώς οι λογαριασμοί εμποδίζουν την επικοινωνία

Για να φτάσετε σε κάποιον στο Διαδίκτυο, πρέπει να ξέρετε ότι το άτομο με το οποίο μιλάτε είναι αυτό που λένε ότι είναι. Χρειάζονται επίσης κάποια πραγματική απόδειξη ότι είστε εσείς. Γι 'αυτό έχουμε λογαριασμούς. Όταν ένας λογαριασμός που ονομάζεται "Miguel Leiva-Gomez" σας στέλνει ένα άμεσο μήνυμα σε κάποιο κοινωνικό δίκτυο, γνωρίζετε (εξαλείφοντας την πιθανότητα απατεώνων) ότι εγώ είμαι.

Τι γίνεται όμως αν εμφανίζεστε μόνο στο Twitter και είμαι μόνο στο Facebook; Ο μόνος τρόπος που μπορούμε να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας σε αυτό το συγκεκριμένο σενάριο είναι αν κάνω έναν λογαριασμό στο Twitter ή το κάνετε στο Facebook.

Ζούμε σε μια εποχή όπου σχεδόν κάθε άτομο που περιηγεί στο Διαδίκτυο έχει τουλάχιστον έναν λογαριασμό κάπου, σίγουρα κάποιον που συνδέεται με μια διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Στην πραγματικότητα, ο μέσος χρήστης του Διαδικτύου έχει πάνω από 5 διαφορετικούς λογαριασμούς για διαχείριση. Αυτό οδηγεί σε ένα ψυχοκοινωνικό φαινόμενο γνωστό ως "κόπωση λογαριασμού".

Είναι δύσκολο να πείσετε κάποιον να δημιουργήσει ένα νέο λογαριασμό μόνο για να μιλήσει με ένα άλλο άτομο και αυτό είναι το δίλημμα που αντιμετωπίζουν υπηρεσίες όπως το Skype που οδηγούν μέχρι το 2013 όταν ακόμη και οι υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook άρχισαν να παίρνουν με την ιδέα να συμπεριλάβουν βίντεο κλήσεις ως μέρος του συνόλου δυνατοτήτων ανταλλαγής μηνυμάτων και η Google πειραματίζεται με το Hangouts. Αυτοί οι ιστότοποι απαιτούσαν επίσης λογαριασμούς, αλλά είχαν ήδη ένα μερίδιο λέοντος από τους χρήστες του Διαδικτύου υπό την ομπρέλα τους.

Για να προσθέσετε προσβολή σε τραυματισμό, το Google και το Facebook έχουν εμπλακεί σε μια πρακτική που ονομάζεται "ομοσπονδία" στην οποία θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε αυτούς τους λογαριασμούς ως "διαβατήριο" για να συνδεθείτε σε άλλους ιστότοπους. Αυτό έκανε γρήγορα έναν από αυτούς τους λογαριασμούς (ή και τους δύο) πολύ πιο πολύτιμους από ό, τι μπορεί να προσφέρει το Skype σε όσους δεν χρησιμοποιούν ήδη τις υπηρεσίες τους.

Τι έκανε το Skype σχετικά με αυτό

Δεδομένου ότι σχεδόν κάθε χρήστης του Διαδικτύου έχει λογαριασμό σε κάποια άλλη πλατφόρμα επικοινωνίας, είναι δύσκολο να δικαιολογηθεί η απαίτηση για μια άλλη για πλατφόρμα υψηλότερου επιπέδου, όπως η τηλεδιάσκεψη. Το Skype κατέληξε να βγάζει μια σελίδα από το βιβλίο του Zoom.Us και δεν απαιτούσε πλέον στους ανθρώπους να έχουν λογαριασμό για να συμμετάσχουν σε τηλεδιάσκεψη.

Αντίθετα, οι οικοδεσπότες θα μπορούσαν να στείλουν ένα σύνδεσμο στους καλεσμένους τους, ώστε να μπορέσουν να συμμετάσχουν άμεσα στη συνάντηση. Αυτό μπορεί να είναι μια περίπτωση "πολύ λίγο, πολύ αργά", ωστόσο, επειδή υπάρχουν πολλές εναλλακτικές λύσεις (όπως το Zoom) που έχουν πρωτοπορήσει σε μια προσφορά πολύ πιο πλούσια σε χαρακτηριστικά με βίντεο υψηλότερης ποιότητας χρησιμοποιώντας το ίδιο μοντέλο χωρίς λογαριασμούς για τους επισκέπτες εισόδους.

Παρόλο που το Skype εξακολουθεί να έχει μια τεράστια βάση χρηστών και αυτή η κίνηση μπορεί να έχει βοηθήσει την Microsoft να την κρατήσει, αυτή η κίνηση από μόνη της ασφαλώς δεν θα εγγυηθεί τη συνεχή ανάπτυξη.

Τι είναι η ασφάλεια;

Η είσοδος χωρίς λογαριασμούς (θεωρητικά) σημαίνει ότι οποιοσδήποτε έχει τη σύνδεση με τη συνδιάσκεψη βίντεο μπορεί να εισέλθει σε αυτόν και ενδεχομένως να μιμηθεί έναν από τους καλεσμένους σας. Οι περισσότεροι πάροχοι σάς επιτρέπουν να απομακρύνετε τους ανθρώπους από τη συζήτηση, αν δεν τους θέλετε, αλλά πιθανότατα να δείτε πως το να έχετε ένα ανοιχτό δωμάτιο που μπορεί να κάνει κανείς θα σας αφήσει εξαιρετικά ευάλωτους.

Οι κωδικοί πρόσβασης συναντήσεων και τα μη στατικά αναγνωριστικά συνομιλιών (ένα αναγνωριστικό που αλλάζει κάθε φορά που ξεκινάτε ένα νέο convo) βεβαιώνεστε ότι κάθε συνομιλία που έχετε είναι ιδιωτική, διατηρώντας παράλληλα την ευκολία που επιτρέπει στους χρήστες να εισέλθουν χωρίς να χρειάζεται να δημιουργούν λογαριασμούς στην πλατφόρμα.

Στο τέλος, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε τις νεοσύστατες επιχειρήσεις να προσπαθούν να εδραιώσουν τις επιπτώσεις της κόπωσης λογαριασμού και οι πάροχοι τηλεδιάσκεψης θα πρέπει να προσαρμοστούν στην τάση αυτή ή να χάσουν τη συνάφεια με τους νέους χρήστες.

Ποιο μοντέλο προτιμάτε; Πείτε μας σε ένα σχόλιο!